ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΦΕΣΗΣ ΦΡΙΞΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ
Η παρούσα έφεση κατατέθηκε ενώπιον της ΣΤΟΚ εμπρόθεσμα και νομότυπα και αφορά την απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής της Πανσολείου Αθλητικής Ομοσπονδίας ( εν τοις εφεξής Π.Α.Ο.) ημερομηνίας 12/12/2024, αναφορικά με την τιμωρία του ποδοσφαιριστή Φρίξου Σωκράτους, με ποινή 6 μηνών αποκλεισμό και €80,00 πρόστιμο, πέραν του αυτόματου αποκλεισμού των 2 αγωνιστικών, μετά από κόκκινη κάρτα που δέχτηκε στον αγώνα ΑΜΥΝΑ Λινούς-Φλάσου και ΑΡΗ Σπηλιών στις 13/10/2024.
Είναι η 2η φορά που η Δικαστική Επιτροπή της ΣΤΟΚ ως Εφετείο, επιλαμβάνεται αυτής της τιμωρίας του ποδοσφαιριστή.
Με απόφαση του το Εφετείο στις 25/11/2024, σε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης της Δικαστικής Επιτροπής της Π.Α.Ο. ημερομηνίας 25/10/2024, διέταξε την επανεκδίκαση της υπόθεσης.
Για συνοχή των γεγονότων και των κατωτέρω ευρημάτων του Εφετείου, παραθέτουμε αυτούσια την απόφαση μας ημερομηνίας 25/11/2024:
«Με βάση τη συμπεριφορά που επέδειξε ο καταγγελλόμενος ποδοσφαιριστής, όπως αναγράφεται στο Φύλλο Αγώνα, η Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο., ζήτησε από τον Διαιτητή συμπληρωματική Έκθεση Γεγονότων.
Η Δικαστική Επιτροπή ενήργησε σωστά και μέσα στα πλαίσια των καθηκόντων της, για διευκρίνιση των γεγονότων και επιβολή των σωστών ποινών.
Ο Διαιτητής απέστειλε σημείωμα του, για διευκρίνιση της συμπεριφοράς του καταγγελλόμενου ποδοσφαιριστή, διευκρινίζοντας ότι «η σοβαρή παράβαση και αντιαθλητική συμπεριφορά εναντίον του διαιτητή κατά τη διάρκεια του αγώνα», όπως αναφέρει ο ίδιος στο Φύλλο Αγώνα, συνίστατο στο ότι ο ποδοσφαιριστής «τοποθέτησε τα χέρια του στο στήθος μου και με έσπρωξε, με απώθησε με σπρώξιμο, το σπρώξιμο δεν ήταν βίαιο, ήταν όμως ανάρμοστη διαγωγή».
Με τις διευκρινήσεις του Διαιτητή, συνάγεται ότι η Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο. ενέταξε την συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή στο άρθρο 23.2 του Κεφαλαίου ΧV της Προκήρυξης.
Με την πρώτη αναφορά του Διαιτητή στο Φύλλο Αγώνα, υπήρχε η μικρή πιθανότητα να εκληφθεί από τον καταγγελλόμενο ότι η παραπομπή του αφορούσε το άρθρο 23.1 (χωρίς αυτό να σημαίνει οποιαδήποτε δικαιολογία για τον ποδοσφαιριστή, ο οποίος γνώριζε λεπτομερώς τα γεγονότα). Ο Διαιτητής φέρει ευθύνη για την περιγραφή των γεγονότων, γιατί δεν συμμορφώθηκε με το άρθρο 22 του Κεφαλαίου ΧV της Προκήρυξης, που προβλέπει τα εξής:
«22. Οι παρατηρήσεις των Διαιτητών στο Φύλλο Αγώνα, πρέπει να είναι λεπτομερείς, σαφείς και ευανάγνωστες».
Εν πάση περιπτώσει και αφ΄ ης στιγμής η Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο. μετά το σημείωμα του Διαιτητή, αποφάσισε να εφαρμόσει το άρθρο 23.2, όφειλε να καλέσει τον καταγγελλόμενο ποδοσφαιριστή να προβάλει την υπεράσπιση του επί της ξεκάθαρης πια καταγγελίας της επίθεσης κατά του Διαιτητή, πράγμα που δεν έκανε.
Η παράλειψη αυτή της Δικαστικής Επιτροπής της Π.Α.Ο. οδηγεί αναπόδραστα στην απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής της ΣΤΟΚ, που ενεργεί ως Εφετείο στην παρούσα υπόθεση, για επανεκδίκαση της υπόθεσης.»
Σε μια εμπεριστατωμένη, λεπτομερή και πλήρη έφεση, ο δικηγόρος του ποδοσφαιριστή κος Γιώργος Ταουσιάνης, (με Συμπληρωματική Έκθεση, Παραρτήματα, Αποφάσεις της Δικαστικής Επιτροπής της ΣΤΟΚ κ.α), επικεντρώνεται στην εισήγηση ότι ο ποδοσφαιριστής έπρεπε να τιμωρηθεί με βάση το άρθρο 23.1 του Κεφαλαίου ΧV της Ενιαίας Προκήρυξης και όχι το άθρο 23.2 του ίδιου Κεφαλαίου, που εφάρμοσε η Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο.
Τα σχετικά με την παρούσα υπόθεση άρθρα της Ενιαίας Προκήρυξης του Κεφαλαίου ΧV αναφέρουν τα εξής:
«23. Πέραν του αυτόματου αποκλεισμού που προβλέπεται από τους Κανονισμούς του παιγνιδιού, ο αποκλεισμός ατόμου που λαμβάνει απευθείας κόκκινη κάρτα θα είναι,
23.1. Τουλάχιστον 4 αγώνες για αντιαθλητική συμπεριφορά προς το διαιτητή, τον παρατηρητή ή το γυμνασίαρχο του αγώνα,
23.2. Τουλάχιστον 6 μήνες για επίθεση (κλοτσιά, σπρώξιμο, αγκωνιά, γροθιά, σκόπιμο τράβηγμα κλπ.) εναντίον διαιτητή, παρατηρητή ή γυμνασίαρχο αγώνα,
23.3. Τουλάχιστον 12 μήνες για φτύσιμο προς διαιτητή, παρατηρητή ή γυμνασίαρχο αγώνα.
- Για όλες τις περιπτώσεις θα επιβάλλεται και πρόστιμο.
- Επιφυλάσσεται το δικαίωμα στη Δικαστική Επιτροπή να επιβάλει περαιτέρω ποινή.
- Όλες οι πιο πάνω ποινές θα ισχύουν και στην περίπτωση αντιαθλητικής συμπεριφοράς ποδοσφαιριστή προς διαιτητή, παρατηρητή ή γυμνασίαρχο αγώνα οποτεδήποτε, εφόσον η αντιαθλητική συμπεριφορά καταγράφεται από το διαιτητή στο φύλλο αγώνα.»
Η ενδεικτική και όχι εξαντλητική (όπως σωστά αναφέρει ο συνήγορος του ποδοσφαιριστή) αναφορά των ενεργειών που ερμηνεύονται ως επίθεση, όπως αναφέρονται στο πιο πάνω άρθρο 23.2, δίνει καθαρά το στίγμα του βαθμού και της έντασης αυτών ή παρόμοιων ενεργειών που ερμηνεύονται ως επίθεση και δεν χρειάζεται η προσφυγή σε άλλους Κανονισμούς ή Νομοθετήματα για την ερμηνεία της επίθεσης, όπως αναφέρεται στην Προκήρυξη.
Η συμπεριφορά του εφεσείοντος πρέπει να ενταχθεί και εξεταστεί σύμφωνα με το άρθρο 23.2 της Προκήρυξης, που προβλέπει τουλάχιστον 6 μήνες για επίθεση (κλωτσιά, σπρώξιμο, αγκωνιά, γροθιά, σκόπιμο τράβηγμα κλπ) εναντίον Διαιτητή, παρατηρητή ή γυμνασιάρχου αγώνα.
Παρ΄ όλον ότι τα παραδείγματα που αναφέρονται στο πιο πάνω άρθρο δεν είναι εξαντλητικά, εν τούτοις το σπρώξιμο είναι ένα από αυτά που σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο συνιστούν επίθεση κατά Διαιτητή αγώνα.
Δεν χωρεί άλλη ερμηνεία του πιο πάνω άρθρου, το οποίο ξεκάθαρα αναφέρει και εντάσσει την επίθεση, μεταξύ άλλων το σπρώξιμο Διαιτητή του αγώνα και οποιαδήποτε παραπομπή από το συνήγορο του ποδοσφαιριστή στον Περί Αστικών Αδικημάτων Νόμο είναι αχρείαστη.
Κατά συνέπεια η σοβαρή παραβατική και αντιαθλητική συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή και μετά τις διευκρινίσεις που δόθηκαν από τον Διαιτητή του αγώνα, ήταν επίθεση εναντίον του Διαιτητή του αγώνα σύμφωνα με το άρθρο 23.2 Κεφαλαίου ΧV της Προκήρυξης και δεν μπορεί να εξεταστεί σύμφωνα με το άρθρο 23.1 όπως εισηγείται η πλευρά του ποδοσφαιριστή.
Το γεγονός ότι ο ποδοσφαιριστής επισκέφθηκε τα αποδυτήρια και απολογήθηκε και ότι το σπρώξιμο δεν ήταν βίαιο είναι παράγοντες που μπορούν να ληφθούν υπ΄ όψη για μετριασμό της ποινής, όχι όμως για να ενταχθεί και εξετασθεί η συμπεριφορά του σύμφωνα με άλλο άρθρο της Προκήρυξης.
Περαιτέρω, το εν λόγω άρθρο δεν απαιτεί συγκεκριμένο βαθμό έντασης ή βίας για να στοιχειοθετηθεί η παράβαση. Αρκεί η ύπαρξη οποιασδήποτε μορφής σωματικής επαφής με τον Διαιτητή, όπως ένα σπρώξιμο ή απλό άγγιγμα. Επομένως, η ερμηνεία της Δικαστικής Επιτροπής ήταν ορθή, καθώς το παραμικρό άγγιγμα στο σώμα του διαιτητή πληροί τα απαραίτητα συστατικά στοιχεία του άρθρου αυτού.
Για να αρθεί οποιαδήποτε παρανόηση όσον αφορά την ερμηνεία του πιο πάνω άρθρου 26, πρέπει να επικεντρωθούμε στη λέξη «οποτεδήποτε», που διευκρινίζεται στο άρθρο 17.4 του Κεφαλαίου ΙΧ της Ενιαίας Προκήρυξης, δηλαδή «πριν την έναρξη και/ή κατά τη διάρκεια και/ή μετά το τέλος του αγώνα». Για να ισχύσουν δηλαδή οι ποινές του άρθρου 23, πρέπει οι οποιεσδήποτε αντιαθλητικές συμπεριφορές που έγιναν πριν την έναρξη και/ή κατά τη διάρκεια και/ή μετά το τέλος του αγώνα να καταγράφονται στο Φύλλο Αγώνα. Στην παρούσα υπόθεση καταγράφηκαν.
Το άρθρο 26 του Κεφαλαίου ΧV της Προκήρυξης δεν καταργεί το άρθρο 23, απεναντίας είναι επικουρικό του άρθρου 23 για να καλύψει και άλλες παραβατικές συμπεριφορές που έγιναν κατά τη διάρκεια του αγώνα, πριν την έναρξη του ή μετά τη λήξη του και/ή που διέλαθαν της προσοχής του Διαιτητή για να τις τιμωρήσει αλλά καταγγέλθηκαν εκ των υστέρων από άλλο αξιωματούχο του αγώνα.
Οι επισυναφθείσες στην έφεση αποφάσεις της Δικαστικής Επιτροπής της ΣΤΟΚ, αφορούν διαφορετικές υποθέσεις κυρίως διαμαρτυριών προς τον Διαιτητή και τα παραπτώματα αυτών των υποθέσεων δεν έχουν οποιαδήποτε συνάφεια με αυτά της παρούσας υπόθεσης.
Στην ενώπιον μας διαδικασία δεν ακούστηκε οποιαδήποτε μαρτυρία και η Δικαστική Επιτροπή της ΣΤΟΚ (Δευτεροβάθμια Δικαιοδοσία) οφείλει να συναγάγει τα πορίσματα της, όσον αφορά τα γεγονότα, από τα Πρακτικά της διαδικασία ενώπιον της Δικαστικής Επιτροπής της Π.Α.Ο. Σύμφωνα με τη γενικά αποδεκτή αρχή, την πάγια τακτική και τη νομολογία που υπάρχει και όπως η Ανώτατη Δικαστική Επιτροπή Αθλητισμού του ΚΟΑ επανειλημμένα αποφάσισε, κατά την εκδίκαση υπόθεσης κατ΄ έφεση, δεν πρέπει να διαταράσσονται τα πορίσματα της πρωτόδικης απόφασης όσον αφορά τα γεγονότα ή την αξιοπιστία των μαρτύρων και του μαρτυρικού υλικού, εκτός αν από τα πρακτικά ή άλλη επιπρόσθετη μαρτυρία είναι κατάδηλο ότι τα πορίσματα αυτά είναι λανθασμένα και/ή αδικαιολόγητα.
Τα ευρήματα για γεγονότα και η ερμηνεία αυτών των γεγονότων αποτελούν πρώτιστη αρμοδιότητα και καθήκον της Πρωτόδικης Δικαστικής Επιτροπής, που είχε την ευκαιρία κατά την πρωτόδικη ακροαματική διαδικασία να ακούσει τους οποιουσδήποτε μάρτυρες και να αξιολογήσει τη μαρτυρία τους και το μαρτυρικό υλικό που είχε ενώπιον της και την αξιοπιστία τους. Σε σειρά αποφάσεων της ΑΔΕΑ λέχθηκε ότι:
«Σε ό,τι αφορά τα γεγονότα, η ΑΔΕΑ ως Δευτεροβάθμια Δικαστική Επιτροπή, δεν δύναται να υπεισέρχεται στην εκτίμηση των γεγονότων όπως αυτά διαπιστώνονται από την Πρωτόδικη Δικαστική Επιτροπή εκτός μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις στις οποίες, από το σύνολο των γεγονότων, είναι κατάδηλο πως η απόφαση της Πρωτόδικης Δικαστικής Επιτροπής είναι εσφαλμένη. Η ΑΔΕΑ ωστόσο, μπορεί να εξαγάγει τα δικά της συμπεράσματα από τα ίδια τα γεγονότα που διαπίστωσε η Πρωτόδικη Δικαστική Επιτροπή και δεν δεσμεύεται από τα συμπεράσματα αυτά …».
Ως εκ τούτου η Δευτεροβάθμια Δικαστική Επιτροπή της ΣΤΟΚ ως Εφετείο, δεν δύναται να υπεισέλθει στην εκτίμηση των γεγονότων όπως αυτά διαπιστώθηκαν από την Πρωτόδικη Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο., εκτός μόνο στην εξαιρετική περίπτωση στην οποία, από το σύνολο των γεγονότων, είναι κατάδηλο πως η απόφασης της Πρωτόδικης Δικαστικής Επιτροπής είναι εσφαλμένη.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν βλέπουμε κανένα βάσιμο λόγο για να επέμβουμε, πολύ δε περισσότερο να ανατρέψουμε τα πορίσματα της Δικαστικής Επιτροπής της Π.Α.Ο. όσον αφορά τα γεγονότα. Η Δικαστική Επιτροπή της ΣΤΟΚ (Δευτεροβάθμια Δικαιοδοσία), αποδέχεται ότι τα αληθινά γεγονότα είναι όπως τα βρήκε η Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο., όπως εκτίθενται στα Πρακτικά και στην Απόφαση της και η διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν πάσχει σε βαθμό ακύρωσης της.
Δεν βρίσκουμε επίσης από όσα κατατέθηκαν ενώπιον μας να εγείρεται περίπτωση που η Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο. να κατάληξε σε κατάφωρα παράλογα ευρήματα ή συμπεράσματα με βάση τη μαρτυρία και το μαρτυρικό υλικό που είχε ενώπιον της. Αντίθετα βρίσκουμε πως τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Δικαστική Επιτροπή της Π.Α.Ο. εδικαιολογούντο απόλυτα από την προσαχθείσα μαρτυρία.
Θα αναμέναμε φυσικά ως Εφετείο μια εκτενέστερη απόφαση, πέραν των Πρακτικών, για να γίνονται πλήρως κατανοητά τα συμπεράσματα της Δικαστικής Επιτροπής της Π.Α.Ο. από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Με την ευκαιρία αυτή προτρέπονται οι πρωτόδικές δικαστικές επιτροπές να εφαρμόσουν την εισήγηση της Δικαστικής Επιτροπής της ΣΤΟΚ για εκτενέστερες και αναλυτικότερες αποφάσεις και να μην περιορίζονται μόνο στα Πρακτικά.
Αναφορικά με την αιτιολογία των αποφάσεων των Δικαστικών Επιτροπών, η ΑΔΕΑ είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί και στο παρελθόν και ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής, χωρίς η αναφορά αυτή, με βάση τα πιο πάνω ευρήματα μας, να αφορά την παρούσα υπόθεση:
«Είναι γεγονός ότι η απόφαση είναι πολύ σύντομη σε βαθμό που είναι πολύ δύσκολοι, αν όχι εντελώς αδύνατο να εξακριβωθούν, είτε στο κείμενο της απόφασης είτε από τα ενώπιον μας στοιχεί, οι λόγοι για τους οποίους η Δικαστική Επιτροπή κατέληξε στην απόφαση της. Χωρίς να εκληφθεί ότι απαιτείται από τις Δικαστικές Επιτροπές να εκδίδουν αιτιολογημένες αποφάσεις με τον ίδιο τρόπο που εκδίδονται από τα κανονικά Δικαστήρια, εν τούτοις θα πρέπει οι αποφάσεις να είναι αιτιολογημένες σε τρόπο ώστε να μπορεί να μορφωθεί αντίληψη για την ορθότητα τους, τόσον από τους ενδιαφερομένους όσον και από τα όργανα τα οποία έχουν αρμοδιότητα να τις ελέγχουν».
Για τους λόγους αυτούς δεν βρίσκουμε να ευσταθεί οποιοσδήποτε λόγος εφέσεως από αυτούς που αναφέρονται στην έφεση του εφεσείοντος ποδοσφαιριστή.
Ως εκ τούτου η έφεση του απορρίπτεται και το παράβολο κατάσχεται.
Παρά το ότι η επιβληθείσα χρηματική ποινή κρίνεται ως πολύ επιεικής η Δικαστική Επιτροπή της ΣΤΟΚ αποφάσισε να μη παρέμβει για την τροποποίηση της.
Κατά τον υπολογισμό της ποινής αποκλεισμού του ποδοσφαιριστή (2 αγωνιστικές, πλέον 6 μήνες), να αφαιρεθεί η χρονική περίοδος του αποκλεισμού του, εκκρεμούσας της εκδίκασης της 1ης έφεσης του ποδοσφαιριστή.
